Taka sytuacja...

Niedziela. Gdańska starówka.Piękna...Aż dech zapiera. Zewsząd czuć woń historii...

Idę sobie spokojnie...- nie no, przecież nikt  w to nie uwierzy - właściwie to pędzę jak zawsze przed siebie, zostawiając za sobą w tyle znajomych, których zabrałam na spacer.

Tak już mam niestety, może Pan Bóg nie obdarzył mnie niebotycznie długimi nogami, z pęcinami jak u kasztanki Piłsudskiego, jednak pomimo tego co jak co, ale pędzić to ja, a i owszem, potrafię.

Nie świadczy to wprawdzie o super mocy i nie zaliczę tego faktu  do grona moich umiejętności, którymi mogłabym się poszczycić lub dzięki którym mogę coś nadzwyczajnego osiągnąć.

Chyba, że...hmm, może powinnam zacząć uprawiać chodziarstwo? Taki Korzeniowski w spódnicy! W gustownej spódnicy...E tam, w sumie  perspektywa jeszcze bardziej rozbudowanych ud i łydek mnie nie przekonuje. Ale zaraz - jeśli są z nich takie "greckie kolumny" to może chociaż mogłyby być przynajmniej wyrzeźbione? Nie, jednak może nie, podziękuję tym razem...

Przyjmijmy więc, że pozostanę filigranową kobietką, która po prostu, zwyczajnie, szybko chodzi.

Ale się rozwinęłam! Jak wełna z motka mojej babci. Do rzeczy: tak więc pędzę gdańską starówką, słysząc za sobą głos dwóch starszych panów siedzących na ławeczce.

- Dokąd Pani tak leci? Ucieka Pani przed psami?

Odwracam się...marszczę brwi ze zdziwienia...jakbym zobaczyła co najmniej kosmitę i to jeszcze w kostiumie gdańskiego rajcy.

- Przed psami?-pytam niepewnie.

-A jednak,  już dopadły Panią te wstrętne bestie. I jak teraz Pani wygląda! 

O zgrozo...starszy Pan zerka na moje spodnie i śmieje się pod nosem.

-Aaaa,- zaskoczyłam wreszcie - chodzi Panom o moje spodnie? No to zaskoczę Panów. - wraca mi pewność siebie- Sama to sobie zrobiłam :)

Mężczyźni patrzą na mnie z politowaniem kiwajac głowami...

-Sama?  Zenek ja to nie zrozumiem tej dzisiejszej młodzieży. I nawet na igłę i nitke ich nie stać.

#jak_żyć? :)